Speranza..

Umudun doruk noktasındayım. Yaşıtlarım, arkadaşlarım büyük bir telaş içinde öğrencilik hayatlarının son bulmasıyla bir sağa bir sola savrulur ve sanki tüm işler kapılacakmış gibi delice bir hırsla bir yerlere tutunmaya çalışırken, ben kendimi sıcak ağustosun kollarına bıraktım ve içimden kabararak yükselen huzura teslim olarak beklemekteyim. Çünkü hissediyorum bir şeyler usulca yaklaşıyor ve onunla birbirimizi bulduğumuzda sanki tüm taşlar yerine oturacak, puzzleda eksik parça kalmayacak gibi.

Umutluyum ve huzurluyum evet ama daha da önemlisi rotama adım adım yaklaşmanın verdiği heyecanla doluyum. Yeni bir yol kendini henüz belli etmesede bilinmezliğinin verdiği gizemiyle beni cezbediyor. Maceracı ruhum kıpır kıpır, risk almaya korkan tarafım beni uyarıyor.

Yeni hayaller, beklentiler, umut: perdelerimi havalandırarak odamı dolduran mis gibi iyot kokusu, bir yaz sabahı kuşların cıvıltısı, sıcak bir akşam üzeri ağustos böceğinin şarkısı şimdi. Beni içine taa derinine davet ediyor.